Persmededeling BVAS dd. 26/03/2009 mbt het voorontwerp van de wet betreffende de vergoeding van therapeutische ongevallen

Dit dossier wordt nu al 18 jaar met de opeenvolgende regeringen besproken.
Een wet die tijdens de vorige legislatuur werd gestemd, wordt zonder ooit te zijn toegepast in de vergeethoek geworpen.

Dit voorontwerp wordt geacht de wet te vervangen, maar wijzigt de filosofie erachter grondig.
Het lost de artsenproblemen niet op, maar stelt alles ter hunner laste zonder enige voordelen voor de patiënt.
 
Het betreft hier een politiek anti-geneeskundig project.

Het probleem voor de patiënten is dat de medische schade die niet uit een medische fout voortvloeit, niet werd vergoed.
Om dit te kunnen realiseren moest men een belangrijk bijkomend budget voorzien en de procedurekosten waarvan niet de slachtoffers maar wel de advocaten profiteerden, verminderen.

Het voorgestelde systeem vermindert in geen enkel opzicht het aantal procedures.
Integendeel, de macht die aan het Fonds wordt toevertrouwd om tot een medische fout te besluiten, zijn recht tot subrogatie, de mogelijkheid voor de patiënt om op elk moment over te stappen naar een andere procedure en het feit dat de patiënt eerder richting burgerlijke rechtspraak wordt geleid waarvan de kosten ten laste van de verstrekker zijn, voorspelt een vermenigvuldiging van procedures.

Het Fonds zal alleen ernstige schade vergoeden (25% van TTO, minstens 6 maanden invaliditeit), maar al degenen die geweigerd worden, zullen zich tot de burgerlijke rechtbank kunnen richten.

De samenstelling van de Raad van Bestuur van het Fonds is ook verontrustend.
De macht wordt aan de vertegenwoordigers van de regering, de werknemersvakbonden, de werkgevers en de ziekenfondsen toevertrouwd.  Het is een politiek spel waarbij alle partijen er belang bij hebben dat de vergoedingen door de verzekeringen i.p.v. het Fonds worden betaald.

De artsen zijn bovendien niet officieel vertegenwoordigd. Men kan veronderstellen dat er binnen de 5 leden die de beroepsbeoefenaars vertegenwoordigen iemand zal worden afgevaardigd, maar dit wordt niet expliciet in de formulering vermeld.
Zij zullen in ieder geval slechts een raadgevende stem hebben.

De artsen wensen dat de patiënten voor alle medische schade worden vergoed, maar het is niet aan de artsen die niet in fout zijn om de schadevergoeding te financieren. Het is alsof men aan brandweerlieden vraagt om de waterschade die zij bij het blussen veroorzaken, te financieren.

Dit voorontwerp beantwoordt niet alleen aan geen enkel van de gewettigde bezorgdheden van de artsen, maar zet alles ter hunner last.
Het systeem is ten laste van de begroting van de gezondheidszorgen, maar niets garandeert dat de te voorziene budgettaire overschrijdingen niet in de verzekeringspremies van de artsen zullen worden ingecalculeerd.  Behalve het belang van het Fonds om te verklaren dat het een ongeval met fout betreft, heeft het Fonds een subrogatierecht.  De patiënt wordt quasi "gedwongen" om een beroep tegen de arts in te dienen en dit zal hem niets kosten, aangezien hij zoals bij de loterij de kans ziet maar wel met een gratis ticket.

Het probleem van de artsen was de exorbitante premieverhogingen, de vermenigvuldiging van de processen, de verzekerbaarheid door het feit dat de verzekeraars de contracten bij de minste schade ontbonden en de enorme posterioriteit
(25 tot 30 jaar).  Geen enkel van deze problemen werd opgelost noch in overweging genomen. Zij worden daarentegen groter.  De minachting van het artsencorps is aan zijn toppunt.  Het belang van de patiënten wordt niet meer in aanmerking genomen.

Dit voorontwerp beantwoordt vooral de bezorgdheid van de verzekeraars, de ziekenfondsen, de werkgevers en vakbonden.
De regering dient te beseffen dat dit voor ons een casus belli is.




Dr. Roland Lemye
Voorzitter BVAS