Reactie Dr. Moens dd. 07.04.2009 : Decanen, graag correcte informatie
Sinds begin van de jaren 70 betalen de stagemeesters uit hun honoraria de artsen specialisten in opleiding (ASO) die ze begeleiden. Veelal verzorgt de personeelsdienst van de faculteit waar de ASO afstudeerde voor de administratieve afhandeling, soms het ziekenhuis van de stagemeester. Het sociaal statuut dat de ASO geniet is “sui generis”, dat wil zeggen een bijna “bediendestatuut” maar toch net niet, want pensioenvorming en werkloosheidsvergoeding is
niet inbegrepen. De huisartsen in opleiding (HAIO) kennen het minder gunstige statuut van zelfstandige en vragen een opwaardering tot het statuut van de ASO.
Zowel de huisartsen- als de specialistenopleiding in België is federale materie en wordt gedefinieerd door de federale Hoge raad voor geneesheren-specialisten en huisartsen en door de federale erkenningscommissies, één per specialisme (o.a. huisartsgeneeskunde), die elk een Nederlands- en een Franstalige Kamer hebben. De eerste zeven studiejaren om het diploma van arts te verwerven zijn gemeenschapsmaterie. De daarop volgende specialistische beroepsopleiding wordt federaal vastgelegd. Maar de universiteiten willen graag de gediplomeerde artsen nog jaren als student houden. Voor de huisartsen is hen dat in Vlaanderen gelukt, omdat ze de voorbije twintig jaar in hun colleges en erbuiten de Belgische Vereniging van Artsensysndicaten als baarlijke, uitsluitend op geld beluste duivels hebben afgeschilderd. Maar de Vlaamse Overheid financiert deze zogezegde studiejaren niet, omdat ze het niet zijn. Het betreft immers een beroepsopleiding . En dus wenden de universiteiten zich nu tot de federale ziekteverzekering. Ze komen dan bij het Rijksinstituut voor Ziekte en Invaliditeitsverzekering (RIZIV) terecht waar overleg de normale gang van zaken is en dictaten vanuit een universitaire ivoren toren argwanend worden bekeken.
De HAIO’s wensen het statuut dat de ASO’s al 40 jaar kennen. De Vlaamse universiteiten zijn er in geslaagd de beroepsvertegenwoordigers uit de inhoudelijke beroepsopleiding tot huisarts buiten te werken. De gevolgen zijn navenant: leegloop want te academisch. De artsensyndicaten nu ook nog de factuur laten betalen zonder paritair medebestuur is meer dan een brug te ver. Gaan zij nu “hun studenten”, onze collegae huisartsen, gijzelen? Of willen ze, zoals wij vragen, opnieuw samenwerken met de artsen uit het dagelijkse werkveld om onze toekomstige collegae en opvolgers een gedegen opleiding te geven die afgestemd is op realistische verwachtingspatronen van patiënten en gevestigde artsen met wie ze zullen moeten samenwerken en met een sociaal statuut dat 21ste- eeuws is?
Dr. Marc Moens,
Ondervoorzitter BVAS
07.04.2009
P.S.: Dank zij de “middeleeuwse gilden” staat Vlaanderen op de wereldkaart. En vele revolutionaire medische ontwikkelingen werden niet in universiteiten maar elders bedacht en uitgewerkt, door ondernemende artsen.